Alleen en toch samen
1 mei 2020 - Redactie
Door Evelien van Straaten
Ik raak al een beetje gewend aan het alleen zijn, of eigenlijk aan het gezelschap van mezelf. Regelmatig betrap ik me op hardop praten als ik alleen ben in de yogaschool. Alsof er een soort klein kind met me meeloopt die ik alles uitleg wat we gaan doen. Ik herken dit nog van mijn moedertje toen ze al op hoge leeftijd was. Die was nog een fase verder, omdat ze ook praatte tegen zichzelf als ik erbij was. Zonder enige gêne. Zo ver ben ik nog niet.
Nog een biecht: ik heb een meditatie gedaan die ik zelf had ingesproken. Gewoon om eens uit te proberen. Maar dat vond ik toch echt heel raar. Dus luister ik nu weer naar iemand anders als ik zelf wil mediteren of een yogales wil volgen. Thuis heb ik geen last van hardop praten in mijzelf, want daar is steeds mijn lief in de buurt tegen wie ik kan babbelen.
Van de week was ik jarig. Ook al een vreemd fenomeen in deze tijd. Hoe vier je je verjaardag? Nou, als yogadocente verzorgde ik een ‘verjaardag-yogales’ die bruikbaar was voor iedereen die wel een verjaardag kon gebruiken. Ik nodigde iedereen uit een eigen taartje te bakken, een kaarsje aan te steken en een kopje thee mee te nemen.
We startten met een dankbaarheidsmeditatie, die ik zelf prettiger vind als ik het een ‘bofkontmeditatie’ noem. Je haalt dan voor je geest waardoor jij je een bofkont voelt en doet dit op alle 10 je vingers. We deden ook een “cup of tea” Qi gong beweging en een korte mantra: “Lang zullen we leven” vergezeld door stampende bewegingen en een “We leven hoog”, zingend op de tenen. Ieder vanuit het eigen huis. Dit was ook een totaal nieuwe en wat ongemakkelijke ervaring. Kortom; het is zoeken. Saai is het zeker niet in deze tijd. Genoeg nieuwe uitdagingen!
Evelien van Straaten is mindful yogadocente en eigenaar van yogaschool Zweiersdal in Oosterbeek. Bekijk hier haar website.
