Kom tot jezelf

Ik ben een koningin in het uitstellen van de dingen waarvan ik weet dat ze goed zijn voor mij en mijn lijf. En van dat uitstel komt maar al te vaak het afstel.

Zo weet ik dat het vele malen beter is om mijn dag te beginnen met meditatie en zonnegroeten om vervolgens in alle rust mijn koffie en yoghurt te nuttigen en pas daarna achter mijn laptop te kruipen. Helaas word ik maar al te vaak wakker met een te druk hoofd en een lijf dat al in sprintstand staat. En dus spring ik direct onder de douche en nuttig ik mijn ontbijt achter mijn laptop. ‘Eerst even die mails wegwerken en dan ga ik daarna wel yoga-oefeningen doen en ademhalen… echt.’

Dagelijks trap ik in de valkuil die de waan van de dag heet. Eerst even gasgeven, eerst even tempo maken, de vaatwasser uitruimen en de nodige telefoontjes plegen en dan doe ik die bezinning wel rond 11 uur, als er dan niet een nieuwe deadline in mijn nek hijgt…

Hoe stupide. Je ademhaling uitstellen.

Herkenbaar?

Het leek mij interessant om een roman te schrijven over een vrouw die haar dagelijks leven ontvlucht, omdat ze vastloopt in haar werk en haar relatie en omdat ze te maken krijgt met verlies. Wat zou er gebeuren als ik haar niet op een georganiseerde yoga-retraite stuurde, maar het haar allemaal zelf laat uitzoeken? Helemaal alleen in Portugal. Hoe vind je je routine, hoe kom je tot jezelf? Wat gebeurt er als je helemaal ontdaan van al je rollen – werkende vrouw, moeder, partner – het gesprek met jezelf aangaat?

De les die Roos, mijn hoofdpersoon, leert is dat het heerlijk is om alleen weg te gaan, hoe spannend en eng ook. De koerswijzigingen, de beslissingen, het aangaan van het leven zelf, zitten echter in het dagelijkse leven en niet in een retraiteweek. Het is kortom vooral fijn om weer thuis te komen en het leven aan te durven kijken.

Wat ik grappig genoeg van Roos heb geleerd is om wat compassie met mijzelf te hebben. Het is dus geen teleurstelling als ik mijn dagelijkse yoga-routine oversla. Het is geen falen, het is me gewoon (nog) niet gelukt om deze dag op de beste manier te beginnen. En de waarom-vraag is ook niet zo interessant. Een betere vraag is: wat in mij zorgt ervoor dat ik blijkbaar al die andere dingen eerst moet doen? Wat in mij maakt dat ik de verbinding met mijzelf op de lange baan schuif?

Daar ga ik eens rustig over nadenken, maar nu ga ik eerst wat oefeningen doen. En oh ja, ademhalen.