Lief (harig) lijf: een blog over zelfliefde

Ken je dat? Voor je gevoel stroomt de liefde lekker door je lijf. Je denkt net een van je makken geaccepteerd te hebben. Good vibes, good thoughts, fijne vooruitzichten en een zelfverzekerd gevoel. “Ik mag er zijn, ik ben genoeg!” en je maakt een vreugde sprongetje. En dan, compleet onvoorbereid wordt die positiviteit pats boem om ver geholpen door een opmerking  van een vriend of onbekend persoon die je raakt in je hart. Vervolgens pakt je hoofd door en ontstaan er gedachtes die je niet kan loslaten.

Weg vrede, weg positief zelfbeeld. Je voelt een figuurlijke zweer opkomen waar geen positieve affirmatie tegenop kan. Where is the love?

Harig meisje

Ik zat in groep 6 toen een klasgenoot tijdens de gymles met zijn vinger naar mij wees en riep: “Iehl! Jij hebt veel haar op je benen!” Ik herinner me dat ik vanaf toen begon te vergelijken, hoe was de 'beenhaar situatie’ bij de andere meisjes? Zij hadden soms nauwelijks haartjes of in ieder geval veel minder of blonder haar! Dat was inderdaad wel gek. Of was ik gek?

Van haar tot hariger

In de pubertijd groeide mijn haren – in tegenstelling tot mijn borsten - lekker door. Van mij moeder mocht ik niet scheren want dat zou het alleen maar erger maken. “Hoe dan?!” Vroeg ik me af. Ik kon er al bijna vlechtjes in leggen.

Fuck it

Een puber zou geen puber zijn als ze naar haar moeder zou luisteren dus, fuck it! Ik ging het toch scheren. Hoewel binnen 24 uur de eerste stoppels doorkwamen voelde ik me een stuk normaler.

Houdt het dan nooit op

Toen kwam de eerste opmerking over mijn armen. Moest ik die dan ook gaan scheren? Ik probeerde het maar de stoppels voelde zo verschrikkelijk dat ik ermee ophield en mijn armen bedekte. als ik geen mouwtjes droeg was ik heel zelfbewust en probeerde ik mijn armen te verbergen of alleen de haarloze binnenkant te laten zien.

Lekker speciaal

Na nog wat opmerkingen besloot ik mijn arm en been haar te epileren. Eén keer in de zes weken zoals de reclames zeggen? Ben je gek! Ik was vast heel speciaal want ik moest elke week een uur vrijmaken voor pijnlijke onthaar sessies.

Long story short

Ik zal je de rest van het verloop van mijn harige-reis besparen maar heel wat kwetsende opmerkingen verder ben ik nu op een punt waarop ik meer vrede voel. Ik heb mijn beharing geaccepteerd en ervoor gekozen om hier en daar wat te laten staan en ander haar (permanent) weg te halen.

Ben je benieuwd?

Ik scheer mijn yoni, wax mijn bovenbenen, epileer mijn onderbenen en knip en kleur de haren op mijn onderarmen. Oh en ik gebruik een pincet voor mijn wenkbrauwen. Deze bizarre opsomming maakt me aan het lachen, het klinkt idioot! Toch ben ik oké en nog belangrijker, ik laat mijn vrede niet meer door anderen verstoren.

Praten maakt het verschil!

Er zijn zoveel momenten geweest waarop ik door de grond heb willen zakken, me super klein voelde of in een hoekje huilde vanwege mijn beharing maar nu is het anders. Wat het verschil maakt is dat ik erover begon te praten. Eerst met heel veel moeite tegen mijn dierbaren en nu met de hele Yoga International community.

Als ik nieuwe mensen ontmoet en me onzeker voel duw ik mijn arm juist onder de nieuwe-neus  “Ik heb heel veel haar, wat vind je?” Natuurlijk zegt niemand dat het lelijk is en vaak volgt een diepgaand gesprek waarin de ander deelt over zijn of haar onzekerheden!

Iedereen is onzeker

Het moraal van dit 'harige verhaal' is dat iedereen onzekerheden heeft. Wat voor mij lichaamsbeharing is, is voor jou je figuur, neus, fitheid of innerlijke kracht. We weten dat we in theorie niet mogen klagen – we zijn immers gezond, hebben een dak boven ons hoofd en hoeven geen honger te lijden – maar je gevoel mag er zijn!

Mijn tip van hart tot hart is om onzekere gevoelens en emoties te erkennen. Gooi de deur niet dicht want dan komt het harder terug. De kans is groot dat je, je alleen voelt maar dat ben je niet. Hoe diepgeworteld je onzekerheid ook is, erover praten en schrijven lucht ontzettend op! Bovendien creëert het ruimte en inspireer je anderen om hun masker te laten zakken. Zo vinden met elkaar heling van nare onzekerheden.

Liefs van een onzekere maar menselijke Yoga Nomad  xx