Sandra's schrijven #1: Over mungbonen en pompoenkoekjes

Als het om koken en bakken gaat, neig ik een beetje naar het manisch-depressieve. Op drukke, chaotische momenten ben ik allang blij dat er diepvries hamburgers op de bordjes liggen. Want drie dagen per week werken, yogalessen geven, cursussen volgen en drie kinderen kan behoorlijk hectisch zijn. Mijn kinderen zijn daar erg blij mee. Het zijn echte carnivoren en mijn twee puberdochters houden van junkfood. Ik voel me er zelf alleen niet lekker bij.

Maar op rustige momenten – en tijdens algehele ‘ik heb last van m’n vetrolletjes’-momenten – dan ben ik niet meer te houden. De keukenmachine wordt van zolder gehaald, de staafmixer komt uit de kast, de mungbonen worden in de week gezet (en natuurlijk ook meteen de havervlokken) en het aanrecht staat vol met lijnzaad, dadels en verse groenten en fruit. De kinderen reageren dan meestal met ‘Nee hè!’.

Verdiept in ayurveda en yoga food

Koken en bakken heb ik altijd al graag gedaan. De laatste jaren heb ik me verdiept in ayurveda en yoga food. Dat komt goed uit nu power food en Rens Kroes hipper-dan-hip zijn en zelfs de supermarkt vol ligt met mungbonen. Maar dat health food hip is, kan mijn kinderen niets schelen. Ik houd van gezond en bewust eten, zou zonder problemen vegetarisch kunnen zijn (ik houd gewoon niet zo van vlees) en ben dol op noten, bessen en groenten. Maar het ontbreekt simpelweg aan tijd. En Rens Kroes heeft volgens mij geeneens kinderen.

Ik ben als kindercoach ook bezig met ayurveda voor kinderen. Ik zoek hierin naar een balans. Hoe kan ik kinderen (en mezelf) een gezonde levensstijl aanbieden die niet superduur is (want ik geef toe dat biologisch eten en typisch ayurvedische voeding erg prijzig is), goed te doen is qua tijd én met maaltijden die kinderen ook lekker vinden. Want ik begrijp heel goed dat zij niet zitten te wachten op mungbonen door de basmatirijst of pompoenkoekjes bij de thee. Dus ben ik gaan experimenteren en schrijf alle goedgekeurde recepten op in mijn kookboekje.

Bewust bezig zijn 

De sleutel ligt volgens mij in het bewust bezig zijn en vooral verse producten gebruiken zonder toevoegingen. Producten van het seizoen, verse kruiden, zo min mogelijk suiker (of vervang deze door dadels of kokospalmsuiker), bied vers fruit op een leuke wijze aan en gebruik de restjes. Maak van overrijpe bananen een bananenbrood met dadels in plaats van suiker. Geef je kind wat vaker rozijntjes en noten in plaats van snoep. Bak haverkoekjes, of pureer vers fruit en maak hier ijsjes van.

Overdrijven is geen optie. Kleuter-zoon spuugde op de top van mijn ‘manische’ kook-periode de gepureerde pompoen (verstopt in biologische appelmoes) vakkundig uit en begon van schrik te huilen. ‘Mam, dit is geen appelmoes!’. Geen succes dus. Eerlijk blijven. Niks verstoppen. Puberdochters vonden dit zielig.

Ik blijf uitproberen en als de kinderen een weekend weg zijn, gaan vriendlief en ik vol enthousiasme aan de slag met nieuwe recepten. We maken vegaburgers van kikkererwten (nog even oefenen en dan merken zelfs de kinderen geen verschil met een gewone burger), pompoenshakes, ayurvedische basmatirijst met mungbonen en vooruit, we proberen het ‘kickstart-ontbijt’ van Rens Kroes eens uit. We hebben hier ontzettend veel lol in. En niets is volgens mij fijner dan bewust eten van je eigen, met zorg en liefde bereide maaltijd. Zelfs voor puberdochters!