Yoga in het coronatijdperk

Weet jij nog hoe het was voor corona? Gewoon naar je werk, ’s avonds naar je yoga les of sporten. In het weekend leuke dingen doen, afspreken met vrienden of familie. Als je ergens binnenkomt een hand geven aan je vrienden en familie een kus of knuffel. Lekker op vakantie waar je maar naar toe wilde! Het was de gewoonste zaak van de wereld. Eén van de leukste dingen van het leven in Spanje is de omgang met Spanjaarden. Voor Spanjaarden draait alles om het contact met de mensen om hun heen. Bij bijna iedere begroeting wordt er gekust en/of is er een hartelijke aanraking. Veelal kreeg ik als onze Spaanse gasten in de B&B weer weggingen een knuffel en twee zoenen op mijn wang, als blijk van waardering voor het verblijf. Een teken dat ze het erg naar hun zin hadden gehad, een (hart)verwarmend gebaar. Ook als je naar de accountant gaat is de begroeting met een zoen op de wang.

En toen was daar corona, eerst geen knuffel, geen zoen, geen handen meer geven. Twee meter of anderhalve meter afstand houden en geen bezoek aan kwetsbare mensen. Niet sporten of naar een live yoga les. Veel dingen mochten niet meer of, zoals hier in Spanje, een gehele lockdown waarbij je helemaal niet meer je huis uit mocht. Als we ons nu maar aan alle maatregelen hielden dan zouden we het virus wel de baas worden, dacht ik. En inderdaad de situatie verbeterde, we kregen weer meer vrijheid en uiteindelijk gingen de grenzen open. We mochten weer gasten ontvangen in de B&B. Natuurlijk met voorwaarden ten aanzien van hygiëne en omgang met elkaar (afstand houden!) maar het voelde heerlijk! In mijn beleving deed ook iedereen erg zijn best om de heroverde vrijheid veilig te stellen door zich aan de regels te houden. Op het strand waren maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat mensen meer afstand hadden tot elkaar. Bij de restaurants hadden ze geïnvesteerd in aparte verpakkingen voor olie en azijn, peper en zout voor de gasten en voor het bestek. De tafels stonden ver van elkaar, overal stond gel om je handen te desinfecteren. Ook bij de winkels die allemaal weer open mochten. Zo ging het goed!

Maar helaas toch laaide het virus weer op en zaten we met zijn allen in de tweede golf. Overal zag je dat regeringen weer strengere maatregelen gingen inzetten om het virus de baas te worden. En zo gingen we richting de feestdagen. Het virus beheerst nu al 9 maanden de wereld en gooit alles wat bij ons normale leven hoorde overhoop. Sinds een paar weken zijn er de vaccins en kunnen we vertrouwen hebben dat we nu het virus kunnen overwinnen. Ik kan niet wachten tot het post-coronatijdperk begint!

Langzaamaan komen ook de verhalen van mensen over wat het voor hen betekent om zo lang nauwelijks sociale contacten te mogen hebben met vrienden en familie. Of dat je inmiddels al meer dan een half jaar thuis werkt zonder direct contact met je collega’s. Dan blijkt dat al het contact via social media toch niet echt is. Ook ik mis het gewone contact met B&B gasten en mijn yoga dames, er is niets spontaans meer aan. Je bent je altijd bewust dat je afstand moet houden en zeker niemand aanraken.

Gesprekken met collega’s via Teams voelen soms net alsof je gewoon in levende lijve met elkaar praat zeker als het in een kleiner groepje is. Ik denk dat dat wel helpt tegen de verborgen eenzaamheid in deze coronatijd. Nog belangrijker om als het niet persoonlijk kan contact te blijven zoeken per telefoon (video of gewoon) omdat dat dan het maximaal mogelijke directe contact is. En bij begroetingen in de werkelijke wereld, als je elkaar dan toch tegen het lijf loopt bij de supermarkt dan moet ik denken aan de begroeting die we bij yoga altijd doen. Je handpalmen samen ter hoogte van je borst, je kijkt de ander aan, zegt Namasté en buigt je hoofd. Door het aankijken is er daadwerkelijk contact en met het uitspreken van namasté geef je aan ‘ik herken jou, jij bent hetzelfde als ik, we zijn één’. Een gebaar van begroeting en respect. Dat laatste kan in de huidige samenleving ook geen kwaad.

Ik hoop dat de coronatijd snel voorbij is tot die tijd, Namasté! En ook als we elkaar weer mogen knuffelen en kussen hoop ik dat dit gedachtengoed mag blijven met een groter bereik dan alleen tijdens de yogales!

Sandra

Yogi-san.com