De Reizende Yogi

1 december 2016 - Redactie

Tekst en fotografie Rebecca Denekamp

Ik ben Rebecca Denekamp, moeder van 2 kinderen, gepassioneerd van yoga en reizen. Voor YogaTrekking ben ik in vaak in de bergen te vinden om mooie plekjes te ontdekken, yoga reizen te begeleiden of yogales te geven. Afgelopen maand was ik voor YogaTrekking op Tenerife bij yoga retreat center, Mandala de Masca.

Het is 5 uur in de ochtend en mijn wekker gaat af. Ik heb eventjes een moment nodig om te realiseren waar ik ben en waarom mijn wekker op dit tijdstip af gaat. Vandaag ben ik wakker geworden in het piratendorp Masca op Tenerife. Een prachtig afgelegen dorpje wat heel lang onbereikbaar is gebleven voor auto’s. Gisteren heb ik samen met Hayo een heerlijke wandeling gemaakt vanuit ons verblijf Mandala de Masca. We zijn afgedaald door de Mascakloof tot we aankwamen bij de Atlantische oceaan. Een aantal uur lang waan je je in een (sub)tropisch klimaat vanwege de bijzondere vegetatie en een aantal interessante vogelsoorten. Na een afdaling van 600 meter eindig je op het zwarte strandje van Masca waar de boot al klaar lag om ons terug te brengen naar de bewoonde wereld. Tijdens de boottocht hebben we nog mogen genieten van de prachtige en indrukwekkende rotspartijen van Los Gigantes.

De volgende dag

Vandaag staat er een meer uitdagende wandeling op het programma. Onze planning is om de Pico de Teide (3718m) te beklimmen via Pico Viejo (3135m).

We moeten uiteraard een poging wagen om de hoogste berg van Spanje te beklimmen, ook al weten we dat we waarschijnlijk op 200 meter onder de top zullen eindigen vanwege het ontbreken van de benodigde permit. Tijdens de autorit daalt de temperatuur al snel naar temperaturen rond het vriespunt. Als we de auto parkeren bij las Canadas, geeft de thermometer -2 graden Celsius aan. Een koude start dus vandaag in tegenstelling tot onze, bijna tropische, wandeling van gisteren. Gelukkig voelen we snel dat de zon boven de bergen uit aan het komen en is en het duurt dan ook niet lang voordat we de eerste zweetdruppels bemerken op ons voorhoofd. Tijd voor een korte pauze en een kopje thee. De stilte is oorverdovend. Geen wind, geen auto’s, geen vogels of andere dieren, geen vliegtuigen en geen andere wandelaars. Alleen ik met Hayo in een vulkanisch maanlandschap zittend op een groot stuk basalt. Hoewel ik vaak mijn eigen innerlijke stilte opzoek door middel van yoga en meditatie voelt de ‘uiterlijke stilte’ heel fijn aan, het maakt de weg naar innerlijke stilte makkelijker. Innerlijke stilte wat soms een avontuurlijke reis kan zijn, en wat mijn onrust soms wegneemt in mijn hectische leven wat ik van tijd tot tijd leid.

Acceptatie is ook yoga

Nadat we van ons stilte moment hebben genoten lopen we verder over het pad van basaltblokken, we lopen door de wolken heen en komen tegen lunchtijd bij de rand van de krater van Pico Viejo aan. Het weer begint een beetje om te slaan en de top van de Teide is niet meer zichtbaar. Inmiddels is het zeker niet meer windstil. Bij Pico Viejo komen we voor het eerste iemand anders tegen, een Spaanse wandelaarster, we houden een kort praatje met haar op 3100 meter hoogte. Ze vertelde ons dat er vandaag geen elektriciteit is en daarom de kabelbaan buiten gebruik is. Dat is toch wel een kleine teleurstelling, we hadden bedacht om vanwege het naderende slechte weer de lift terug te nemen vanaf de Teide. Hierdoor kunnen we niet naar de top van de Pico del Teide lopen aangezien we dan nog 600 meter moeten stijgen en aansluitend nog onvoorzien 1600 meter moeten afdalen met risico op slecht weer en duisternis. Ondanks deze kleine teleurstelling accepteren we het en is het zoals het is. Ook dit is yoga, santosha één van de Niyama’s, van het achtvoudig pad van Patanjali wat je kunt uitleggen als; tevredenheid, of acceptatie van wat je leven brengt. Hierdoor kunnen we nu met z’n tweeën ruim de tijd nemen voor een uitgebreide lunch en genieten van het uitzicht om daarna rustig naar beneden af te dalen.