Lotte vliegt rond #2: Atlanta

Voor elke reis maak ik een selectie van de yogascholen die ik wil bezoeken. Mijn zoekende en altijd beschikbare vriend, Google, helpt me daar trouw bij. Ik selecteer op recensies, het aantal sterren dat de school krijgt en de lestijden. Wederom word me duidelijk waarom google een 'zoek'-machine is. Je 'vindt' er van alles maar ik blijf altijd zoekende. Zou die ene school niet net leuker zijn? En nu iedereen recensent is neemt de keus toe. Maar dit keer in Atlanta kom ik al gauw uit bij 'the best yoga place to be in town'. Oei, wat ben ik gevoelig voor dat soort kreten. Als ook de plaatjes er mooi uitzien ben ik om en boek ik vast een les.

En dan blijkt mijn lichaam daar zo haar eigen ideeën over te hebben en leert me een onverwachts andere les. Hoe goed ik mijn huiswerk ook gedaan heb, hoeveel zin ik er ook in heb, in Atlanta aangekomen voel ik een diepe vermoeidheid. Ik probeer mezelf er overheen te zetten, wetende dat als ik ga ik energie zal krijgen, op zal laden? En dan zie ik hoe ik bezig ben al mijn zoekende ervaringen te plannen. Hoe graag ik maximaal wil leven en vooral wil ervaringen.

Maar wat heeft mijn lichaam mij te zeggen? Wat wil het? Een stap terug. Loskomen van de doe modus, het wil rust, en hele lange savasana. Als ik besluit even te gaan liggen is het heel duidelijk, alle plannen gaan opzij ik heb de stilte nodig, niet nog een nieuwe indruk. En mijn lichaam reageert dankbaar en beloond me een hele lange nacht slaap.