Ashtanga Yoga Openingsmantra

De Ashtanga les wordt geopend met een openingsmantra. Waarom doen we dat en wat wordt er eigenlijk gezongen? Yogadocent Léonie de Dreu legt het uit.

De opening

De Ashtanga openingsmantra is geschreven in het Sanskriet, een oude Indische taal. Deze taal, die niet meer gesproken wordt, kent veel poëzie en ieder woord kan verschillend worden geïnterpreteerd. Er bestaan heel veel verschillende mantra’s in deze taal. De mantra markeert het begin van de Ashtanga les, maar kan door iedereen gezongen worden. Ook als je niet weet wat je zingt werken de klanken en trillingen door en geeft het een moment van focus en aandacht.

Vertaling

Hoewel het flink wat studie vraagt om de teksten in het Sanskriet te interpreteren, doet Léonie een poging:

Vande gurunam charanaravinde – Ik buig aan de lotusvoeten van mijn Guru.

Zij vertelt: ‘’In het eerste gedeelte van de tekst eren we de Guru. Het woord Guru heeft in onze taal een zware lading gekregen. Letterlijk vertaald is een guru iemand die je van donker naar licht brengt. Iemand die er voor je is wanneer je het nodig hebt. Iemand die een vlammetje in je ontsteekt waardoor je weer verder kan.’’

De Ashtanga Yoga is onderdeel van een rijke traditie die van leraar op leraar wordt overgedragen. ‘’Wanneer we deze woorden uitspreken kun je dus denken aan de grote leraren die hun leven hebben gewijd aan het ontwikkelen en uitdragen van deze bijzondere vorm van yoga. Maar bijvoorbeeld ook aan je buurvrouw die je misschien wel heeft geïnspireerd om vandaag op de mat te komen staan of je zoon die je vandaag je een enorme spiegel heeft voorgehouden. De grootste guru die er is, is natuurlijk je eigen innerlijke wijsheid.’’ Aldus Léonie.

Samsara halahala mohasahtyai

Samsara betekent cyclus of in cirkels ronddraaien. Het staat voor de cycli van de natuur van leven naar dood en weer naar de wedergeboorte. Samsara gaat eigenlijk over het volgen van je ware pad. Maar hoe vaak worden we niet van dit pad afgeleid door begeerte of angst? Dingen die ons op korte termijn iets opleveren, maar ons op de lange termijn afleiden van dat wat we eigenlijk te doen hebben. Léonie vertelt hierover het volgende: ‘’Dit wordt het vergif ofwel halahala genoemd die de spirituele groei belemmert. Mohasahtyai staat voor het genezen van de verwarring tussen dat wat eeuwig en dat wat vergankelijk is. Wanneer we openstaan voor de Guru in onszelf leren we de dingen die op ons pad komen juist te beoordelen en raakt je niet meer uit balans door de up’s en down’s van het leven.’’ 

In de openingsmantra wordt dan ook een intentie uitgesproken. De intentie om te willen leren en open te staan voor dat wat er komt. Om open te staan voor dat wat je lijf je laat voelen, voor wat je ademhaling je laat horen en de gedachten en emoties die daardoor misschien wel loskomen. Om open te staan voor de inzichten die jij vandaag misschien wel mag ontvangen. Inzicht in de overtuigingen en reflexen die jou van je ware pad afleiden.

Het tweede deel

Het tweede deel van de mantra zit vol mythes en symboliek. ‘’We eren Patanjali, de schrijver van de Yoga Sutra’s. Dit zijn oude geschriften, die ons de tools geven om ons zelfbewustzijn te ontwikkelen’’ vervolgt Léonie. ‘’Patañjali wordt mythologisch beschreven als een incarnatie van de slang Ananta. Ananta betekent letterlijk “oneindig”. Dit wordt gesymboliseerd door zijn 1.000 hoofden. Shiva stuurt deze slang naar de mensheid om ze het pad naar verlichting te leren. Hij houdt hierbij een hoorn, een wiel en een zwaard vast. De hoorn als symbool voor het goddelijke geluid, de trilling waar vanuit alles ontstaan is, het wiel als symbool voor de tijd en de cycli van de natuur die rond blijven draaien en het zwaard als symbool voor het onderscheid kunnen maken tussen wat eeuwig en vergankelijk is.’’

Voor De Dreu als docent

Afsluitend vertelt Léonie over het beoefenen van deze mantra in de les. ‘’Voor mijzelf markeert de openingsmantra het officiële begin van de les. Een moment om stil te staan en contact te maken met jezelf en met je plek in het grotere geheel. Wanneer de gezamenlijke ohm en de woorden door de zaal heen gaan is er ook een besef dat deze vorm van yoga niet zomaar “een lekker lesje” is, maar deel uitmaakt van een traditie die dieper gaat dan alleen de fysieke houdingen. Het herinnert me aan het doel van yoga: vinden van een dieper geluk door de wervelingen van de geest stil te leggen.’’