IJsyoga sterkt lichaam en geest
Even uit je comfortzone treden, iets doen wat je als yogi misschien nooit voor jezelf had bedacht. Wel bekend is dat een opwelling of avontuur veel kan opleveren. Dit gebeurde mij bij de workshop IJsyoga. Peter Bouma (De Chillfaktor) en Marijke Hulstein (Yoga Campus Arnhem) leerden mij hoe je met stressvolle (ijskoude) situaties omgaat.
Wim Hof is staat bekend als ‘The Iceman’. Misschien heb je hem weleens in een bak ijs zien zitten, waarmee hij meerdere wereldrecords heeft verbroken. Zo zwom hij ook onder het Noordpoolijs door en beklom hij op blote voeten met niet meer dan een korte broek de Mount-Everest en de Kilimanjaro, niet altijd met succes. Buiten al het spektakel om, er zit een wetenschap achter waarom Wim Hof dit kan: de Wim Hof Methode. Getoetst en wel: het koude, de ademhalingstechnieken en de mindset kunnen iedereen sterker maken.
Sterker door Wim Hof Methode
Om de Wim Hof Methode aan het clowneske – beeld in mij van groepen mannen en vrouwen in korte broek op een besneeuwde bergtop - te onttrekken, begint de dag met de theorie. Een besneeuwde bergtop hoef ik niet beklimmen, maar een optimale weerstand, betere focus en meer energie is altijd welkom. Hierbij is het idee van supercompensatie van groot belang: je lijf komt altijd sterker terug van een stressvole situatie (training). Dit is bekend voor spierherstel, maar geldt ook voor zuurstofsaturatie. Met rust komt je lichaam in een herstelfase terecht, welke doorschiet waardoor het prestatieniveau hoger komt te liggen dan het oorspronkelijke niveau. Mijn ogen, of beter gezegd, mijn longen waren geopend.
Laat alles los
Adem diep en hard in! Laat los! En doe dat nog 29 keer. Ik lig op mijn rug in een zaaltje in Arnhem tussen een tiental zwaar ademende mensen, terwijl ik inmiddels in mijn retentie ben. Na de 31ste keer blaas je alles rustig uit tot een ‘nulpunt’ (geen onderdruk). Ik moet hier geen wedstrijdje van maken, want anders val ik nog flauw. Wel beginnen mijn handen en benen te tintelen, te zweten zelfs, dus laat ik de lucht weer toe. Ik word overladen met verlichtende prikkels van kop tot teen. Zalig. Ik ben verbaasd hoe lang die retentie duurde, meer dan genoeg tijd om gedachtes van me af te laten glijden. Ik dook misschien niet onder het ijs door, wel dook ik dieper de rust in.
Meer energie
Volgende oefening: op dezelfde manier ademhalen en dan in retentie zoveel mogelijk opdrukken. Zonder problemen druk ik me tientallen keren op. Het lijkt wel alsof er meer kracht in mijn lichaam zit. Is het de adrenaline? Ook, maar zuurstof speelt een grotere rol. Je longen zijn wel leeg, maar leeg van C02. Je lichaam zit juist vol zuurstof, in je bloed. Dit zorgt voor betere energie. Daarbij herstelt de ademhalingsmethode de zuurtegraad in je lichaam, wat zorgt voor betere geleiding. Een verkeerde pH-waarde is niet alleen de bron van ‘zuurpruimen’, maar ook van ontstekingsziektes zoals reuma.
Vurig Kundalini-yoga
Deze positieve effecten van ademhaling in combinatie met dynamisch bewegen wordt uitvergroot met de Kundalini-yoga. De vuurademhaling gebied me echter niet diep en lang in en uit te ademen, maar juist kort en snel. Even omschakelen. Wel houdt dit de teugels op mijn eigen gedachtes strakker dan voorheen. Geen afleiding, geen tijd om stil te staan bij mijn omgeving. Toch zit ik enigszins op hete kolen, de energie wordt me wat te veel. Het vuur binnenin wordt flink op gestookt. Na de Wim Hof Methode voelt dit wel opgejaagd. De rust daarentegen voelt onovertroffen.
De kou overwonnen
Het ijsbad is dé grote afsluiter van de dag, welke al af en toe mijn gedachtes passeerde gedurende de workshop. Niet uit angst, maar vooral uit nieuwsgierigheid. Kou hebben we jarenlang gezien als vijand, en Hof maakt zich sterk – letterlijk en figuurlijk – om dit te bevechten. Ik betreed een bad dat tot de rand toe gevuld is met ijsblokjes. Na de eerste schrik, zoek ik naar rust. Wat me hielp was het idee van de warmte die vrijkwam tijdens de Kundalini-yoga. Als een vuurtje dat nog altijd in me brandt. Mijn lichaam deed de rest, en jahoor, mijn gezicht ontspande tot een moeizame glimlach – mijn hoofd helemaal leeg. Even met de hoofd onderwater om te laten zien dat de totale paniek bedwongen was. Eenmaal eruit kreeg ik applaus. Niet meteen de handdoek inspringen, want in de open lucht kwam de ontlading, de rillingen en bovenal een adrenalinekick. Mijn tenen bleven nog lang koud, maar ik voelde me fantastisch.
