Zenboksen: Yin en Yang samen op de mat
‘Ik zit onder de tattoos, ik speel in een punkband en ik doe aan boksen en yoga,’ lacht zenboks-docent Jeroen van der Lee. Hij weet als geen ander dat boksen en yoga elkaar perfect kunnen aanvullen. Eerst lekker yang en dan aan de yin, daarna helemaal zen naar huis. Je lees het hele verhaal mét motivatie van Jeroen in het komende nummer van Yoga International. Wij lichtten alvast een tipje van de sluier.
Tekst Dorien Biersteker Fotografie Maarten Verbaarschot
Een les zenboksen begint met drie kwartier keihard lekker knallen, waarbij de cursisten trap- en stoottechnieken op elkaar oefenen. Om ongeschonden de klappen te kunnen opvangen, zijn ze allemaal gewapend met speciale pads en stootkussens. ‘We leren technieken, maar het is niet het doel om een geweldige bokser te worden,’ legt docent Jeroen van der Lee uit, ‘bij dit onderdeel van zenboksen is het de bedoeling dat cursisten contact maken met hun eventuele boosheid, die ontladen en leren om hun grenzen te voelen.’ Wie lachend op de mat staat, maakt mogelijk nog te weinig contact met zichzelf en krijgt van Jeroen de opdracht om aan iets te denken waar hij of zij boos van wordt. En als Jeroen dan nog de indruk heeft dat de cursist emoties weglacht, dan helpt soms een tikje op het stootkussen dat voor de buikspieren zit vastgegespt. ‘Op de zonnevlecht. Nou, dan komt het meestal wel los. Soms wordt het zelfs echt emotioneel, met tranen.’ De lessen zijn behalve emotioneel ook, zoals Jeroen het noemt, conditioneel pittig. Als de cursisten lekker afgemat zijn, is het tijd voor verstilling, voor Yin yoga. ‘Het blijft wonderlijk om te zien dat na het boksen, en het ontladen, bepaalde ademhalingstechnieken en yoga-houdingen plotseling worden gevoeld en begrepen.’
Kwetsbaar en open
Het idee voor zenboksen kreeg Jeroen toen hij als activiteitenbegeleider in de jeugdzorg werkte, met jongeren met flinke gedragsproblemen. ‘ADHD, depressief, ze hadden allemaal wat. Eigenlijk wilde ik yoga met ze doen. Maar yoga is niet cool, daar hadden ze geen trek in. Door eerst te boksen hoopte ik dat ik ze mee zou krijgen.’
