Oktober borstkankermaand: Door yoga kwam ik terug in mezelf
1 op de 7 vrouwen krijgt borstkanker. Fotografe Carolien Sikkenk maakte een fotoserie over vrouwen die hun haar verloren. Gwen (40) poseerde voor haar. ‘Dat kale koppie, na alles ontnam de ziekte me ook nog mijn vrouwelijkheid’ De prachtige foto’s met het ontroerende verhaal van Gwen lees je in het komend nummer van Yoga International. In deze preview lichtten wij alvast een tipje van de sluier.
Tekst Dorien Biersteker, Fotografie Carolien Sikkenk
Het voelde als een knikker, een keiharde knikker.’ Gwen slikt en de tranen springen in haar ogen als ze terugdenkt aan het moment dat het allemaal begon, nu twintig maanden geleden. ‘Ik wist meteen dat het foute boel was.’ Ze legt automatisch haar hand op haar rechterborst, waarvan een deel is verwijderd vanwege de tumor. Helemaal wennen zal ze nooit aan de gereconstrueerde borst. Daar zat het ding, zoals ze het vaak zal noemen in het gesprek. Maar dat is het ergste niet, benadrukt ze. ‘Ik heb geluk gehad, echt. Ik was er op tijd bij. En ik had pech, dat ik het kreeg. In het begin vroeg ik me voortdurend af waarom ík kanker had gekregen. Wat had ik verkeerd gedaan? Niks. Net als bijna alle anderen die kanker krijgen, is het gewoon dikke pech. Eén op zeven vrouwen krijgt borstkanker en ik was helaas die ene.’
Ritueel afscheid
Na de diagnose duurde het tien helse dagen voor Gwen hoorde in welk stadium de tumor was en welke behandeling ze zou krijgen. ‘Alle scenario’s vlogen kriskras door mijn hoofd. Zou ik er over twee jaar nog wel zijn? Mijn kinderen waren drie en zes jaar. Het was één van de zwaarste periodes. En al die tijd zat dat ding daar.’ ‘Voor de operatie nam ik ritueel afscheid van mijn borst, tijdens een weekend weg met mijn partner. Het was raar, triest maar tegelijkertijd waren we ook jolig. Achteraf is dat zo goed, ik zat alleen maar in mijn hoofd. Dat lichaam waar dat ding in zat en waar in het ziekenhuis van alles mee werd gedaan, dat hoorde niet echt bij mij.’ ‘Na de operatie ben ik klaar, dacht ik. En toen bleek dat de tumor een nasty bastard was en een snelle groeier, ik moest zwaar aan de chemo. Het is niet te voorspellen hoe je lijf daarop reageert, dat is zo verschillend voor iedereen.’
Yoga en meditatie hielpen haar om door de behandelingen heen te komen. ‘Tijdens de scans hielpen ademhalingstechnieken om rustig te blijven, het is doodeng om drie kwartier alleen in z’n soort dwangbuis te liggen. En ook tijdens chemo hielp het, ik vond het nogal wat om gif in mijn lichaam te laten lopen. En na chemo is het goed om de longcapaciteit volledig te gebruiken en laag in de buik te ademen. Nou, dat kon ik wel, dankzij yoga.’
Het hele verhaal van Gwen met prachtige foto’s van Carolien vind je het komend nummer van Yoga International, dat omstreeks 14 september verschijnt. Nog geen abonnee? Neem voor maandag 3 september 16:00 uur een abonnement, dan ontvang je dit nummer thuis!
