Antonia is 75 jaar en yogadocente: ''Yoga is een investering in jezelf''

Tekst: Dorien Boorsteker. Foto's: Caro Bonink

De 75-jarige Antonia Blom geeft wekelijks een yogales en volgt zelf vier yogalessen per week. ‘Yoga is mijn passie. En ik wil daarmee graag anderen inspireren.’ 

De twee trappen naar haar woning in de Amsterdamse binnenstad zijn zo steil, dat menig oudere al afhaakt bij de aanblik alleen. Maar Antonia van vijfenzeventig huppelt bijna naar boven en naar beneden, met een stralende lach. Alles aan Antonia straalt, haar ogen, haar huid en in haar lichte krullenbos heeft ze een roze bloem gestoken. ‘Ik woon hier al vijfenveertig jaar en aan weggaan denk ik nog niet. En zolang ik yoga beoefen kan ik hier blijven,’ lacht ze. ‘Yoga is een investering in jezelf en daar pluk ik nu de vruchten van.’

Vlinder

Yoga, sinds haar burnout kan ze niet meer zonder. Het overkwam haar toen ze tweeënveertig jaar was. Op was ze, helemaal op. Haar werk als ziekenverzorgster op de oncologieafdeling voor kinderen was de oorzaak, zegt ze: ‘Het was mooi werk, maar het was geven en nog eens geven.’ Wat doe je met een burnout, in een tijd dat niemand nog weet wat dat is? ‘Ik had een identiteitscrisis, ik wist niet wat ik moest doen. Niet meer de verpleging in, maar wat dan wel?” Hoe ze er precies op kwam, weet ze niet meer, maar ze ging een vastenweek doen. ‘Dat was toen nog onbekend hoor, er waren misschien twee plekken in het land waar je dat kon doen.’ Het was de eerste grote stap naar wat haar redding en levensmotto zou worden: zorg goed voor jezelf. Na de vastenweek ging ze macrobiotische kooklessen volgen. Verder deed ze fanatiek aan stretching, het voelde goed voor haar lijf maar het was niet helemaal bevredigend. ‘Ik voelde me alsof ik in een cocon zat, ik wilde fladderen en vlinder zijn en had ruimte nodig om dat te kunnen.’ 

Yoga is volledig

Antonia raadpleegde haar omgeving om uit te vinden wat zij zou kunnen doen om ruimte te krijgen. Onafhankelijk van elkaar gaven twee vrouwen haar dezelfde suggestie: ‘Svaha Yoga Amsterdam, dat was echt iets voor mij zeiden ze. Nou, wat doe je als twéé mensen dat zeggen?’ Het was een schot in de roos. De puzzelstukjes vielen op hun plaats. ‘De levensfilosofie van yoga, de ademhaling, de oefeningen, de meditatie en het zingen van mantra’s voelde voor mij volledig. Dit was wat ik moest doen, die twee vrouwen die op mijn pad kwamen waren gewoon engelen.’ Dertien jaar verder is ze nu en nog steeds trouw aan Svaha Yoga. Inmiddels als docent. ‘Acht jaar geleden heb ik mijn opleiding afgerond.’ 

Eigen seniorenklas

Yoga op je vijfenzeventigste is een onderwerp. Gaat het allemaal nog wel makkelijk? Antonia lacht. ‘Hoofdstand? Geen probleem. Het wiel doe ik ook nog zo. Maar de ene keer gaat het makkelijker dan de andere keer. Mijn leraar Patrick Vermeulen zegt dat als je licht denkt, de oefeningen ook licht voelen. Dat klopt, je kan jezelf programmeren.’ Bij Svaha Yoga heeft ze een eigen seniorenklas. Sinds kort geeft ze ook stoelyoga. ‘Omdat je ook dan nog prima kunt bewegen. Bewegen helpt voor alles. Depressie, stijfheid en pijn in je onderrug. Ik hoorde laatst een professor op de radio die dit beaamde. In India, waar ik in een ashram was, viel ik op mijn rug. Ik kon niets meer behalve rechtop staan en lopen. Draaien ging niet, bukken ging niet en zitten al helemaal niet. Gelukkig was er een ayurvedische kliniek om de hoek. Daar was een jonge yogaleraar waar ik dagelijks oefeningen mee deed. Het werkte, vijf weken later deed ik weer alle yogalessen mee.’

Alles overwinnen

Elk jaar gaat ze drie maanden naar India en bezoekt dan ook de Anandashram. ‘Daar zingen ze de hele dag mantra’s, heerlijk, dat doe ik thuis ook. In de ashram geef ik vrijwillig voetreflexmassages, laatst mocht ik zelfs de voeten van de Swami masseren.’ Ze glimt bij het verhaal. Blij zijn met wat er nu is, dat is haar leven. ‘Drie jaar geleden kreeg ik borstkanker. Ik nam mijn yogamatje mee naar het ziekenhuis, ik kon er alleen op zitten, maar dat gaf al rust. Waarom kreeg ik borstkanker? Ik leefde zo gezond. Soms krijg je gewoon geen antwoord.’ Yoga helpt haar om obstakels te overwinnen. De halve maan-houding geeft haar die kracht. ‘Bij de eerste halve maan moest de leraar mij flink ondersteunen. Maar ik bleef oefenen en nu ga ik als een veertje. Als ik zo sta, als een vliegtuig met mijn armen wijd, dan heb ik het gevoel dat ik alles kan overwinnen. Dat heeft yoga mij gegeven.’

Antonia Blom is op 28 september 2020 plotseling, na een hersenbloeding, tijdens haar verblijf in Zwitserland overleden.

Dit artikel is al eerder verschenen in ons blad Yoga Internationaal nr. 4 2018.

Ontvang voor slechts €19,95 zes keer per jaar hét blad over alles dat te maken heeft met yoga, meditatie, mindfulness en selfcare.