Christina (71) doet sinds een paar jaar Qichong en Dynamic Flow: ''Ik vermoedde niet dat ik dit in me had''

Door: Emilie Escher

Christina Schagen (71) zit zoveel lekkerder in haar vel, sinds ze zo’n vijf jaar geleden met Qichong en Dynamic Flow begon. Dankzij Qichong kan ze tegen een stootje, bij Dynamic Flow leerde ze bewegen op eigen choreografie. ‘Er is iets nieuws in me ontwaakt.’

Christina demonstreert in het park de boogschutter. ‘Met Qichong gaat het er om dat je heel stabiel staat,’ legt ze uit. De treurwilg achter haar ritselt in de wind. ‘Je begint altijd met een stabiele basishouding, dat ziet er heel makkelijk uit, maar het is niet zo simpel. Je moet goed voelen dat je stáát, hélemaal in je lichaam staat.’ Ze zwijgt, verzet haar voeten en besluit: ‘Zo sta ik goed.’ En dan: ‘Wanneer ik in de boogschutterhouding ga staan, dan helpt dat me om gefocust te zijn, om te weten wat ik wil en nieuwe ervaringen aan te gaan.’ Haar docente Isabelle Blais vindt Christina zo’n inspirerend voorbeeld van een oudere beoefenaar van de Chinese bewegingsleer, dat ze een speciale ouderengroep wil gaan samenstellen. Christina op haar beurt is erg blij met Isabelle als docent. Een eerdere docent zweeg alleen maar tijdens de les. Andere docenten praatten weer teveel. Isabelle praat niet te veel, maar ook niet te weinig. En wat haar nog eens extra aantrekkelijk maakt voor Christina, is dat ze geboren is in Frankrijk. ‘Dat laatste vond ik een leuke bijkomstigheid, want ik heb Frans gestudeerd.’

Droombaan

Vijfentwintig jaar lang onderhield Christina zichzelf en haar dochter als docent Frans aan de Universiteit van Amsterdam. Toen ze 51 jaar werd, vond ze het welletjes. ‘Ik hou van vernieuwen en dat kon daar toen niet.’ Bovendien liet het zich moeilijk combineren met het spirituele pad dat ze inmiddels bewandelde, met Wai Turoa Morgan, een inmiddels overleden Maori-sjamaan. ’Op de UvA vroegen ze zich af wat er aan de hand was, wanneer ik weer de oude zou worden. Maar ik wilde helemaal niet meer de oude worden. Het was tijd om te stoppen.’ Tot twee jaar na haar pensioen gaf ze Nederlandse les aan inburgeraars. ‘Dat was voor mij een droombaan, al die ontmoetingen met mensen uit verschillende culturen.’ Daarna werd ze lifecoach, en dat is ze nog steeds. ‘Bij mij komen mensen die overal op uitgekeken zijn en die zoiets hebben van: ik weet het even niet meer. Wat is er nog voor mij? Met hen voer ik gesprekken van ziel tot ziel.’ Het was haar dochter die een paar jaar geleden opmerkte dat ze wel heel erg gericht was op alleen het geestelijke. ‘Misschien wel een beetje te veel, daar had ze gelijk in. Ze zei: mam, je moet echt meer gaan bewegen, je moet je lichaam meenemen in wat je doet.’

Eigen choreografie

Een reclame-strookje op haar computer leidde haar naar de in Engeland geboren danseres Karen Clark die Dynamic Flow geeft, een mengvorm van yoga, ballet en pilates. ‘Eerst dacht ik: ho! Er stonden allemaal van die mensen in mooie pakjes yoga-houdingen te doen, alsof het niets was. Maar toen ik Karen zag bewegen, zo elegant, duidelijk een danseres, dacht ik: dit wil ik ook leren. Eens in de twee weken komt Karin bij haar thuis voor een Dynamic Flow-training. ‘Ik choreografeer mijn eigen dans, Karen geeft aanwijzingen. Ze zegt dan bijvoorbeeld dat ik mijn arm verder kan spreiden. Qichong doe ik om tegen een stootje te kunnen, maar wat ik met Karin doe is meer op expressie gericht. Het is een kant van mezelf waarvan ik vijf jaar geleden nog niet had vermoed dat ik die in me had. De vreugde van het bewegen helpt mij ook om het nieuwe in mij te laten ontwaken. Ik zit lekkerder in mijn vel.’ Christina is bezig met het schrijven van een boek over moederschap, speelt altblokfluit en hobo en componeert haar eigen muziek. Het idee voor hobo kwam na een valpartij waarbij ze haar vingers verwondde, het bloedde als een gek.

Hobo spelen

Na die valpartij vroeg ik mezelf af wat ik nog meer met die vingers zou willen doen. Hobo spelen, dat wilde ik als kind ook al. Toen ik het mijn dochter vertelde zei ze: wat let je.’ Christina stuurde een berichtje naar het conservatorium. Ze schreef: ik ben 71, maar wil graag hobo spelen. Ik speel al altblokfluit. Inmiddels krijgt Christina les van de in Spanje geboren Pablo Romanillos Corte. ‘Hij zegt dan: speel maar. En schrijft op wat ik speel. Daarna speelt hij het voor mij, zodat ik het beter kan horen. Dan denk ik vaak: het is echt mooi.’ Wanneer haar boek wordt gepresenteerd, komt daar ook een eigen muziek en dansperformance bij. Ze is er klaar voor.

Dit artikel is al eerder verschenen in ons blad Yoga Internationaal nr. 4 2019.