PREVIEW REIZENDE YOGI – RELAXEN IN HESSEN, HET LAND VAN DE GEBROEDERS GRIMM
Alsof wandelen op zich al niet meditatief genoeg is, zijn er tegenwoordig ook meditatie-apps voor tijdens het wandelen. Dubbel relaxed dus? Paul van Bodengraven probeerde het uit, hij struinde dwars door Hessen, het land van de gebroeders Grimm met een koptelefoon op zijn hoofd. “Het liefst mediteer ik met mijn ogen dicht, maar dat is niet zo’n goed idee in het bos.’’ Benieuwd hoe dit is afgelopen? Je leest het in het zomernummer van Yoga International. Wij geven je alvast een voorproefje.
Tekst Paul van Bodengraven
Dé manier om mijn hoofd leeg te maken is wandelen, wandelen, wandelen. De combinatie van rust, ruimte, natuur en lichamelijke inspanning is het beste tegengif tegen de druk van dagelijkse beslommeringen. Er zijn ook wandelmeditaties, maar daar heb ik me tot nu toe niet aan gewaagd. Mediteren doe ik het liefst met mijn ogen dicht, maar dat is niet zo handig als je door het bos struint. Toch ga ik eens proberen of zo’n wandelmeditatie iets voor mij is. Hoe relaxter, hoe beter. Toch?
Sprookjeslandschap Hessen
Ik neem de proef op de som op de Grimmsteig, een langeafstandspad dat dwars door de Duitse deelstaat Hessen slingert, waar de gebroeders Grimm inspiratie vonden voor hun wereldberoemde sprookjes zoals Assepoester, Doornroosje, Hans en Grietje en Vrouw Holle. We lopen in de voetsporen van de gebroeders Grimm, dwars door een betoverend mooi landschap, met dichte bossen, schilderachtige dorpjes en bloemrijke weides. Een sprookjesachtig decor voor een meditatieoefening.
Wandelmeditatie-app
De eerste etappe loopt van het vakwerkdorpje Kaufungen naar de grotere plaats Hessisch Lichtenau. We wandelen vooral door donker bos, afwisselend dennen- en beukenbos. Het is voorjaar en de schaduw-minnende bloeiers geven de donkere bossen wat kleur. De daslook bloeit en geurt (knoflook!) volop en vormt een dicht geweven tapijt onder de beuken. Sprookjesachtig, ook zonder dartelende kabouters of elfjes. Na een paar uurtjes flink doorstappen waag ik een poging tot wandelmeditatie. Het voelt raar om zo met mijn telefoon bezig te zijn, die probeer ik namelijk juist zo min mogelijk te gebruiken. Zeker hier! Maar goed, het doel heiligt de middelen, ik start de geleide wandelmeditatie. In de meditatie wordt veel nadruk gelegd op het lichaam. ‘De stem’ stelt veel vragen: hoe groot zijn de stappen die je zet? Welke spieren voel je in je voet? Nou, na vijftien kilometer voel ik ze eigenlijk wel zo ongeveer allemaal. Maar ik beantwoord de vragen serieus en concentreer me op de meditatie en op mijn stappen. Als de stem na ruim tien minuten afscheid neemt, merk ik dat ik blij ben dat het voorbij is. Ik heb de afgelopen tien minuten namelijk nauwelijks om me heen gekeken, ik was vooral met mezelf bezig. Is dat wel wat ik wil? Hier, in dit bijzondere landschap?
