Sacrale dans: meditatie in beweging
Sacrale dans is een goede manier om jezelf beter te leren kennen. De rustige bewegingen en het meditatieve doel doen denken aan Oosterse bewegingskunsten als Tai Chi. Beiden geven aandacht aan het gevoel van ontspanning. Het gaat niet om prestaties, wel om aandachtig in de beweging aanwezig zijn. Maar er is ook een belangrijk verschil: Tai Chi is een vechtkunst die uiteindelijk draait om zelfverdediging. Sacrale dans is speciaal ontworpen om harmonie te herstellen.
Een dans die hemel en aarde verbindt
De grondlegger van sacrale dans is balletdanser en choreograaf Bernhard Wosien. Wosien studeerde theologie en kunstgeschiedenis. Hij was altijd al een bewonderaar van volksdans geweest. Volgens hem bevatten deze choreografieën diepgaande symboliek met een religieuze achtergrond, vertaald naar toegankelijke bewegingen. Wosien werd geïnspireerd door een bezoek aan de spirituele gemeenschap Findhorn in 1976. Hij choreografeerde de eerste sacrale dansen in een poging om dansgenoten op elkaar af te stemmen. In zijn choreografieën verbond hij religie en dans. Hij zag de dansers als een levende verbinding tussen hemel en aarde. Sacrale dans helpt mensen om de verbinding tussen lichaam, ziel en geest te herstellen.
Sacrale choreografieën
De rustgevende choreografieën worden door groepen van vier tot honderd deelnemers in kringvorm gedanst, net als bij veel volksdansen het geval is. De dansers houden meestal de handen vast en dansen om het zogenoemde ‘midden’ dat het midden in jezelf symboliseert. Dit midden heeft bij elke bijeenkomst weer een ander thema. De bewegingen zijn eenvoudig en herhaling is essentieel om tot meditatie te kunnen komen. Door de herhalende bewegingen leiden de passen je niet meer af en kun je je helemaal overgeven aan de dans. Eerst werd sacrale dans alleen met klassieke muziek en volksliederen geassocieerd, maar tegenwoordig wordt er ook op Nederlandse muziek of nummers van Cirque du Soleil gedanst.
Verwerk sacrale dans in jouw yogaroutine
In het verleden heb ik veel theaterlessen gevolgd en mijn toenmalige dansdocente deed graag aan sacrale dans. Zij deed met ons een danstherapeutische opwarmingsoefening die kenmerken van de sacrale stijl vertoont. De oefening was bij ons favoriet, door het rustige begin dat deze ons op de zaterdagochtend bood. We dansten op het lied Alegría van Cirque du Soleil. De opdracht was om wakker te worden en te doen alsof je de wereld voor het eerst zag. Alles was speciaal; de ruimte, maar ook je eigen bewegingen. Met voorzichtige passen ontdekten we het lokaal, iedereen op zijn eigen tempo. Sommige cursisten bleven het liefst op de grond liggen. De wereld ontdekken kan namelijk altijd nog, maar een moment van rust wordt langzaam een rariteit.
Wil je meer over dans lezen? Kijk een op Dansmagazine.nl!
