Soulmates: Soulsisters Wendy & Sari

Sari Schnitfink van Yoga Home, Yoga-academie Tula, en Wendy Manintveld van Yoga in Laren zijn beste vriendinnen vanaf het eerste moment dat ze elkaar twintig jaar geleden leerden kennen bij de raja-yoga opleiding van Jan van Opzeeland. Vriendschap en samenwerking, is dat goed te combineren, vragen we ons hier graag af bij YI.

Waarom soulsisters?

SARI: Door de leuke klik. We vullen elkaar heel goed aan, het leek vanaf de eerste dag alsof we elkaar al heel lang kenden.

WENDY: (Lacht.) Ja, we denken graag dat we zusjes waren in Noorwegen in een ander leven. Dat is wat Jan van Opzeeland in een meditatie doorkreeg. Wie weet, het voelt wel zo.

Vertel eens wat over het verleden

SARI: Ik groeide op in Finland en heb een heel veilige jeugd gehad: midden in de natuur, omringd door familie en warmte. Het yogazaadje kwam van een van de eerste hatha-yogadocentes in Finland, mijn tante Kaisa Kuorelahti, die mij van mijn 12de tot 16de les heeft gegeven. Ik nam het nog niet zo serieus, maar het gaf mij wel een goed gevoel. Thuis aten we meestal puur en gezond en ik heb heel veel gesport. Ik haalde het vwo, studeerde menswetenschappen en volgde de modeacademie. Daarna heb ik een tijdje in Londen en Parijs gewoond, toen weer terug naar Finland. Vrij snel daarna ben ik naar Nederland verhuisd en moeder geworden van drie kinderen. In die tijd ging ik yoga bij Jan volgen.

Is er bij jou ook een vroege link naar yoga?

WENDY: Ik heb veel gereisd met mijn ouders en mijn vroege jeugd in Australië en India doorgebracht. Op mijn 14de vertrokken we naar Mumbai en ging ik met mijn zusje voor het eerst naar school. Dat maakte enorme indruk. Ik besloot terug te gaan naar Nederland om mijn school af te maken en ging bij mijn oom en tante wonen. Ik miste India wel: India is zo mooi en overwhelming door alle contrasten. Daar genoot ik van en ik voelde me meteen thuis. Dat jaar in India was eigenlijk het mooiste van mijn jeugd. En ik maakte er kennis met Transcendente Meditatie (TM): mijn moeder en ik werden door Maharishi Mahesh Yogi ingewijd in TM. Terug in Nederland ging ik door met TM en volgde een van mijn andere passies: dansen. Ik deed beatballet, kwam in het showballet van Penney de Jager en ging daarna lesgeven aan kinderen.
Van kinds af aan laat ik me leiden door mijn intuïtie en weet zo wat ik ga doen. In India zei ik bijvoorbeeld al: ‘Ik ga dansen bij Penney de Jager en lesgeven aan kinderen,’ dat wist ik gewoon. Na drie jaar bij Penney heb ik nog ruim drie jaar in de danswereld gewerkt, maar door financieel mismanagement ben ik eruit gestapt toen ik 23 was.
Dat gevecht de hele tijd, dat wilde ik niet meer: ik zocht meer naar waarachtigheid. Dat biedt yoga ons, maar tegenwoordig lijkt yoga door populariteit jammer genoeg dezelfde kant op te gaan. Na mijn danstijd ben ik een aantal jaren stewardess geweest. Daarna volgde ik een opleiding tot vinoloog, richtte een wijn-adviesbureau op, organiseerde proeverijen en begon met de import van wijn begin jaren negentig. Nadat de boycot was opgeheven, ging ik naar Zuid-Afrika en haalde wijn en thee uit het Cedergebergte. Het keuren en proeven van zuivere kwaliteit is een bewustwordingsproces geweest.

Hoe kwamen jullie bij raja yoga terecht en wisten jullie dat deze opleiding ‘het was’?

SARI: Mijn docente astrologie zei dat ik niet alleen moest sporten, dat yoga me ook veel zou geven en raadde Jan aan. Ik herkende mijn gevoel door de sutra’s van Patanjali. Door het doceren, lees ik het nu steeds weer en blijf daardoor steeds actief bezig met yogafilosofie. De verdieping in de filosofie groeit met de jaren door herhaling en ervaring.

WENDY: In 2005 zag ik een advertentie van Raja Yoga ’t Gooi van Jan van Opzeeland in de krant.

SARI: Jan is een bevlogen man en heeft ons de basis van raja yoga geleerd; veel filosofie. Je krijgt de leraar die je nodig hebt. De docentenopleiding duurde vier jaar en daarna nog drie verdiepingsjaren. (Lacht.) Ik was wel een beetje het buitenbeentje van ons twee. Jan zag al meteen de yogi in Wendy. Ik was in het begin afwachtend. Maar nu niet meer, ik ben assertiever geworden dankzij yoga en levenservaring. Mijn kracht komt nu meer naar boven: lichamelijk en geestelijk.

WENDY: Ik wilde meteen al lesgeven en Jan moedigde dat aan. Na mijn opleiding mocht ik bij hem het basisjaar geven. In die tijd heb ik met collega’s een integrale school voor yoga en meditatie in Laren opgericht: Samyama. Jaren later ben ik eruit gestapt, maar Samyama bestaat nog steeds. Een eigen school is heel fijn, je eigen energie. Na jaren lesgeven bij anderen heb ik nu weer een eigen studio in Laren waar ik meerdere vormen van yoga geef naast raja yoga. Deze mentale vorm van yoga en Jan van Opzeeland hebben ons veel gebracht, zoals standvastigheid en doorzettingsvermogen. Dit heeft ons versterkt in het volgen van onze dromen.

SARI: Jan vond dat ik ook les moest gaan geven, wat niet vanzelfsprekend is bij raja yoga. Veel mensen doen de opleiding voornamelijk om te verdiepen, niet om docent te worden. Het is een geschenk om les te geven. Naast mijn eigen lessen geef ik leiding aan tien docenten. In het Belgische Schoten ben ik ruim vijftien jaar geleden begonnen met lesgeven in mijn woonkamer. Later in het Tibetaans Instituut en dit jaar heb ik mijn eigen studio Yoga Home geopend, waar Yoga-academie Tula ook lessen geeft. Ik wil maximaal achttien leerlingen in de ene ruimte en tien in de andere. Dan heb je meer contact, kleine groepen zijn belangrijk voor intimiteit. De groepsenergie is geweldig.

Wat doe je in de basiscursus en wie volgen dat jaar?

WENDY: Het basisjaar is het eerste jaar van de raja-opleiding waarin een stuk van het achtvoudige pad van Patanjali wordt uiteengezet en behandeld.

SARI: Allerlei mensen volgen het basisjaar: zakenmensen, huisvrouwen, studenten. Het mooie is, in zo’n groep is iedereen gelijk. Het zijn mensen die verdieping zoeken in yoga. Het gaat best diep. Je weet niet wat je ziet, mensen vinden en hervinden echt hun kracht. Laatst zei een van deelnemers dat zijn kinderen hadden gezegd: papa lacht weer. Dat is het mooiste compliment wat ik kan krijgen, zoiets maakt me zo gelukkig.

En hoe ging het verder?

SARI: Ik zocht naar een meditatie leerschool om verder te groeien en om naast fysieke yoga ook meditatief bezig te zijn en vond het Tibetaans Instituut in Schoten. Daar stond Lama Karta aan het hoofd, een geweldig persoon. Heel jammer dat hij overleden is. Het Tibetaans boeddhisme richt zich op rituelen en recitaties, dat was heel anders dan ik was gewend. Zo kwam ik bij de lama’s in Huy van dezelfde organisatie terecht. Daarna is onze samenwerking als Soulsisters gestart. Twaalf jaar geleden deden we daar dan ook ons eerste yogaweekend. (Ze kijken elkaar vrolijk aan.)

WENDY: Tot op de dag van vandaag geven we, naast de lessen in onze eigen scholen, regelmatig samen workshops en retraites. Dat is zo geweldig om te doen.

Soulsisters ook tijdens moeilijke periodes?

SARI: Ik heb veel zware periodes gehad. Ik ging scheiden en mijn moeder stierf in dezelfde periode. De basis van mijn leven was ineens weg, zowel in België als in Finland. Ik ben blij dat ik mijn moeder heb kunnen begeleiden tijdens haar overgaan. Een paar maanden later moest ik mijn hond laten inslapen.
Ik kreeg bloedarmoede en was doodmoe. Het was me toen eigenlijk allemaal te veel. Ik ging heel diep en heb mezelf uit dat verdriet kunnen halen door yoga. Opeens was er het besef dat ik twee keuzes had: slachtoffer worden van mijn lijden of sterker worden. ‘What doesn’t kill you makes you stronger.’

WENDY: Dat komt ook door de vechtlust van de Finnen denk ik; ze hebben altijd onderdrukking moeten bevechten. Samen met yoga natuurlijk! (Ze lachen.)

SARI: Ik was zoals de meeste Finnen heel sportief. Maar sporten is karakter, doorzetten en daar kom je er niet mee bij rouw. Dat moet verzacht worden door yoga! Vanuit kwetsbaarheid werd ik sterker. Dat doorzettingsvermogen heb ik trouwens nu ook nog, maar nu meer in contact met mijn lichaam. Ik vang signalen eerder op; het subtiel waarnemen van het lichaam.

WENDY: Ik heb het zwaar gehad tijdens het ziekteproces en overlijden van mijn moeder. Zij was ook intuïtief en wij hadden een goede band, maar helaas kreeg zij een hersentumor. Toen heb ik echt de kracht van yoga ervaren. Ik heb haar verzorgd en alles gedaan wat ik kon om de laatste periode van haar leven zo mooi mogelijk te maken. Dat kan ik iedereen aanraden! Want het is een bijzonder diep proces. Maar ik begrijp dat niet iedereen dat kan. Mijn moeder zei tijdens haar ziekte tegen Sari: ‘Je moet altijd yoga blijven doen met Wendy.’.

SARI: Wendy had een heel lieve moeder, haar woorden vergeet ik nooit, dat was haar wijze raad over onze toekomstige samenwerking. Na die ellendige tijd ging ik naar Finland, lag op mijn steiger in de natuur en was opeens zielsgelukkig. Ik weet dat ik niet naar een ashram hoef: het is daar in Finland zó mooi in de pure natuur.

Scandinavië het nieuwe India?

SARI: (Lacht.) Nee, Finland! Wij Finnen zijn rustige, stille wateren. Net als de Belgen [red: waar Sari woont] eigenlijk. Soms te stil en zwijgzaam: in Nederland moest ik leren communiceren.

WENDY: (Lacht.) Ik heb een vroege eerste connectie met Finnen. Ik ontmoette in mijn wijntijd een Fin die vroeg of ik op zijn chateau in Bordeaux kwam werken. Dat werd twee weken keihard werken tijdens de oogst en het vinificatieproces. De mentaliteit van de Finnen sprak me enorm aan: keihard werken en veel lol. Dat zie ik bij Sari ook.

SARI: Nou Wendy kan ook heel goed doorzetten; om een eigen zaak te runnen, moet je ook je handen uit de mouwen steken. En we hebben veel lol met alle voorbereidingen voor de retraites.

Nou nog even vaste prik: kunnen jullie ervan leven?

SARI: Ik kan net overleven. Beter gezegd: mijn kosten dekken.

WENDY: Naast het lesgeven, heb ik al negentien jaar een importbedrijf van rooibosthee en van die combinatie kan ik in mijn levensonderhoud voorzien.

Jullie zijn idealisten, zoals het de zuivere yogi betaamt natuurlijk.

WENDY: Ja. Het gaat echt niet om het geld, dan moet je het niet in yoga zoeken. Een deel van mijn inkomsten gaat naar het Sithand’ Izingane [red: wat ‘we love the children’ betekent] care project. Dat ligt tussen de townships bij Johannesburg en werd in 2000 opgezet door Dominicaanse zusters voor moeders en kinderen die besmet zijn met hiv. Inmiddels is het een centrum waar dagelijks honderden kinderen verblijven. Ze krijgen er eten, scholing en er wordt veel gedaan aan sport en spel. Als ik er ben, geef ik ook yogales aan de kinderen, social workers en crècheleidsters.

SARI: Als je het voor het geld of je eigen roem doet, ben je geen yogi.

Nooit problemen, echt niet?

WENDY: Misschien een keer… In de tijd na het overlijden van mijn moeder in 2006 geloof ik dat er wel een keertje irritatie is geweest.

SARI: (Verbaasd.) Heb ik niet eens gemerkt!

WENDY: (Lacht.) Nee, en ik weet niet eens meer waarom het was.

SARI: We kennen elkaar gewoon te goed. Soms heeft iemand weleens geen zin, maar het blijft nooit blijf knagen: we praten het altijd meteen uit.

Zakelijk?

SARI: Ik ben vooral creatief, maar Wendy is dat ook, daar kunnen we alles in kwijt. Ik ben het minst zakelijk. Wendy regelt de financiën.

WENDY: (Lacht.) O bah, nou ben ik de zakelijke! (Weer serieus.) Alles bespreken, dan gaat het goed. In onze samenwerking verloopt alles organisch, vanuit vertrouwen, en de inkomsten delen we gewoon.

SARI: Wij gaan honderd procent voor zuivere elementen en zijn nadrukkelijk niet commercieel. We gaan voor puurheid. Geen verschillen, we vullen elkaar aan op gelijke basis. Simplify your life, dat geeft vrijheid.

Zuivere elementen, hoe herken je die dan?

SARI: Patanjali geeft je alles aan in het achtvoudige pad. Wij leven naar onze idealen. Door de opleiding die we hebben gevolgd en door het in onze eigen opleiding door te geven.

Soulsisters, de gemeenschappelijke deler?

SARI: We hadden samen eigenlijk meteen succes. Vanaf 2005 organiseren we als Soulsisters bij het Tibetaans Instituut in Huy yogaweekenden. Inez van Oord, de oprichtster van Happinez, volgde bij Wendy de basiscursus en een yoga-weekend in Huy. Ze was enorm enthousiast en dat was natuurlijk een groot geluk. Inez vroeg ons voor de eerste yogareis voor Happinez in een leuk hotel in Toscane. Het waren grote groepen en wij waren tevens reisleidsters: we deden echt alles. Dat was een goede ervaring! Veel deelnemers besloten daarna om bij ons de opleiding te gaan volgen en zijn ook in Huy geweest met Soulsisters.

Hebben de Soulsisters nog wensen en dromen?

WENDY: Dat we dit samen nog heel lang mogen blijven doen met hart en ziel. Het is een enorm geschenk. En zo veel mogelijk mensen in hun kracht zetten zodat ze daardoor hun eigen weg kunnen volgen.

SARI: Dat de Soulsisters ook altijd gewoon Sisters blijven.

Ze hebben het druk, en moeten alweer naar een volgende afspraak, op zondag nog wel. ‘Het is een soort van zakelijk,’ grappen ze. Van deze soulsisters gaan we meer horen!

Soulsisters: yogainlaren.nl (onder Yoga Activiteiten)
Yoga-academie Tula: yoga-academie.be
Tibetaans Instituut: tibetaans-instituut.org
Rooibosthee: sonnigdal.nl

Dit interview verscheen in de Yoga International van september/oktober 2016.