Maandag in Delhi - Dag 2

We worden gewekt door de roomservice: iets nodig Sir, Madam? ‘Clean towels, water, toiletpaper’? Nou nee, we zijn er net….., maar het was toch al tijd om op te staan dus gaan we na het douchen naar de eetzaal. We zijn de enige gasten en worden door vier nieuwsgierige jonge mannen aangestaard als we zitten te eten. Vandaag geen havermout met rijstemelk, fruit en zaden. Ik ben benieuwd hoe mijn darmen gaan reageren als ik de dag begin met kikkererwten in pittige saus en naanbrood. En vooruit, ook maar alvast omschakelen naar thee met melk en suiker.

Wellustig gestaar

De eerste Riksha van vandaag staat al voor ons klaar, het is ongelooflijk dat alles hier door elkaar heen krioelt op de weg en dat dit meestal nog goed gaat ook. Hoeveel je moet betalen aan de Riksha bestuurder is een kwestie van bieden en afdingen. We maken vandaag vier keer een ritje in een Riksha of Tuk-Tuk en betalen vier keer een verschillend tarief. Delhi is een enorme stad, daarom nemen we gedeeltelijk de metro. In de metro en in de stad zijn we een echte bezienswaardigheid. Vooral Arjen met zijn stevige postuur, blonde krullen en blauwe ogen wordt ongegeneerd door iedereen aangestaard. Er is in India over het algemeen nog een traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen. Je ziet minder vrouwen op straat en in de metro en in de bussen die voorbij komen zitten ook alleen mannen. Vrouwen blijven thuis om voor het huis en de kinderen te zorgen en de mannen gaan erop uit om te werken, Alleen vrouwen met een goede opleiding kunnen een baan buitenshuis krijgen, je ziet inderdaad wel een aantal westers geklede jonge vrouwen op straat. In sommige metro’s is er een aparte coupé voor vrouwen en dat is geen overbodige luxe. Ik zie bij de overgang van de gemengde naar de vrouwencoupé een paar jonge mannen die wellustig staren naar de dames in het verboden gedeelte.

Meditatie in een Sikhs tempel

We bezoeken als eerst een Sikhs tempel; met schoenen uit en hoofddoek op mogen we er in. Gelukkig had ik al een sjaal in mijn tas gedaan, Arjen kiest er één uit de mand bij de ingang. De tempel is, zoals zoveel gebouwen hier, in vervallen staat en gedeeltelijk onderstut. Er wordt muziek gemaakt en mantra’s gezongen, de hindoes raken de drempels aan en gaan zitten voor meditatie.
Ik zoek een toilet maar blijk terecht te komen in een soort baadruimte voor vrouwen. De dame bij de deur gebaart dat ik me moet wassen met het smerige water. Voorzichtig pak ik een handje en raak er mijn gezicht mee aan, daarna maak ik me snel uit de voeten want eigenlijk wil ze daar ook nog een fooi voor krijgen. De overige bezienswaardigheden die we op het programma hadden staan blijken op maandag gesloten, dus wandelen we wat rond in de brandende zon. Bij de Lotustempel is er in het park een soort braderie, je ruikt het al van verre. Net als bij ons ruikt het daar naar gefrituurde hapjes en is er een hoop lawaai van muziek en pratende mensen. Maar als we doorlopen is het ook weer typisch Indiaas: heel veel viezigheid, stank en armoede. De bedelende kinderen die ballonnen wil verkopen gaan aan onze armen hangen en vragen om snoep, geld en water. Twee jongetjes blijven ons zo een heel stuk achtervolgen in het park, we blijven ze negeren en tenslotte druipen ze af en gaan op zoek naar andere toeristen. Het blijkt een week te zijn van Hindoefeesten vandaar al die extra drukte op straat.

Modern (winkel)paradijs in Delhi

Het wordt tijd om te gaan nadenken over het avondeten: bij de metro komen we terecht in een modern winkelcentrum. Dit is duidelijk een plaats voor toeristen en rijke mensen, alle grote winkelketens en eettenten zijn hier vertegenwoordigd. De Spar die we bezoeken lijkt meer op de Makro: je kan er bijvoorbeeld ook kleding en huishoudelijke artikelen kopen. Bij het snuffelen tussen de Indiase blouses worden we voortdurend achtervolgd door iemand van het personeel. Zodra ik iets aanraak op een stapel komt hij er meteen aan om het daarna weer goed te leggen, beetje ongemakkelijk voelt dat wel. Arjen koopt een witte vissersbroek voor in de Ashram en ik een gekleurde. We worden gescand bij het in en uitlopen van de winkel, daar zijn ze hier dol op. Bij de metro, bij de winkels, bij een restaurant. Overal waar je naar binnengaat moet je door een poortje en wordt je gescand net als bij de douane. We gaan eten bij een Punjabi restaurant en dat smaakt prima. Het eten is niet te vergelijken met dat in een Indiaas restaurant in Nederland, veel meer keuze en veel meer smaak. Vooral vegetarisch is het een stuk beter. Nu maar hopen dat het goed doorgekookt en doorgebakken is want met de hygiëne nemen ze het niet zo nauw. Ik heb vandaag op het metrostation weer zo’n smerige wc getroffen dat ik amper adem durfde te halen, de stank zat uren later nog steeds in mijn neus. Na het eten nemen we de laatste Riksha van vandaag terug naar het hotel. De bestuurder is een soort Ali Baba en als we zo in het donker door de stad rijden is het met alle lichtjes, geluiden, geuren en kleurrijk geklede mensen ook net een sprookje.