Gina (82) blijft rechtop dankzij yoga: ''Mijn favoriete houding is de krijger''

Tekst: Emilie Escher

Haar houding is zo fier dat mensen haar op straat nakijken. ‘Dat komt echt door de yoga,’ zegt de 82-jarige Gina Veenstra-Ettema. Het liefst doet ze de krijger, die past ook bij haar strijdbaarheid.

Haar man en kinderen waren totaal onbekend met yoga toen zij ermee begon, ze dachten dat ze in een sekte terecht was gekomen. De 82-jarige Gina Veenstra-Ettema uit het Amsterdamse Bos en Lommer trok zich er niets van aan en ging lekker yoga doen. Eerst in De Kosmos, maar daar was de lerares haar een beetje te dwingend. Toen bij Peter Hin in spiritueel centrum de Roos, dat was het helemaal voor haar. Bij Peter zit ze al tweeëntwintig jaar en ze gaat er nooit meer weg. Gina: ‘Hij is open en vriendelijk en zegt altijd: ‘Wat je kan, dat doe je, wat je niet kan doe je niet, maar het is wel goed om je grenzen op te zoeken.’ Ik vind dat ook fijn, helemaal na die heupoperatie.’

Knalroze t-shirt

Anderhalf jaar geleden stond ze in haar regenpak te wachten voor een brug, toen haar fiets begon te schuiven. Ze maakte een enorme smak, brak haar heup en moest geopereerd worden en daarna maandenlang revalideren. ‘Ik vond het vreselijk dat ik niet naar yoga kon.’ Maar ze is er weer helemaal bij. Vandaag in een vrolijk knalroze T-shirt, dat meer vrouwen van haar leeftijd zouden moeten dragen. Net voor de les begint laat Gina nog even wat foto’s van haar vijfjarige kleinzoon zien aan de yogadocent. ‘Peter is gewoon een grote vriend. In het revalidatiecentrum zocht hij me op. En ook als het thuis niet lekker gaat, ik heb een invalide man, kan ik daar na de les met Peter over praten. Hij komt met een wijs woord, of raadt een oefening aan.

Tijdens de les is duidelijk dat Peter Gina goed in de gaten houdt. ‘Gaat het Gina?’, vraagt hij af en toe. Alle matjes zijn bezet door levendige vrouwen van oma-leeftijd. Peter laat ze in een flink tempo in allerlei houdingen hun armen, schouders en rug strekken. De bovenrug, daar draait het om in zijn les. Wanneer je bovenrug soepel is, trek je niet krom en zie je beter waar je loopt en dat verkleint de kans op een val, is zijn stellige overtuiging. De val van Gina was gewoon domme pech. Met haar houding had het niets te maken, want die is kaarsrecht. ‘Mensen op straat kijken me altijd na. Dat heeft echt met de yogalessen van Peter te maken. Hij besteedt heel veel aandacht aan ruggen en schouders. En ik doe natuurlijk ook thuis oefeningen.’ 

Geboren strijder

Haar favoriete oefening is de krijger, jammer genoeg doet Peter die niet in de les. Ze stapt met een been naar voren, buigt haar knie en strekt haar armen omhoog. ‘Deze oefening staat het dichtste bij wie ik ben. Zo voel ik de kracht in me opkomen.’ Die kracht heeft haar al door heel wat tegenslag heen geholpen. De laatste vijfentwintig jaar heeft ze te maken gehad met een aneurysma, twee buikoperaties en de net genoemde heupoperatie. In haar jeugd zat het ook niet echt mee. Als veertienjarig meisje in een heel groot gezin, werd ze door haar vader van school gehaald om mee te helpen in de huishouding en de kruidenierszaak. ‘Dat was normaal in die tijd. Ik vond dat heel erg want ik wilde doorleren. Het schijnt dat ik in die tijd veel gemopperd heb.’ Als geboren strijder lukte het haar op volwassen leeftijd toch werk te vinden. Ze voerde gesprekken met ouderen die na een ziekenhuisverblijf zorg nodig hadden, om te kijken wat voor vervolgtraject bij hen paste. Er was een verpleegster die haar verzorgende talent zag en haar zei dat ze de verpleging in moest. Ze regelde een opleiding in Utrecht en Gina kreeg een baan als verpleegster in het voormalige Binnengasthuis te Amsterdam. Totdat ze ging trouwen en tot haar grote verdriet moest stoppen. ‘Zo ging dat toen.’ 

Ontvang voor slechts €19,95 zes keer per jaar hét blad over alles dat te maken heeft met yoga, meditatie, mindfulness en selfcare.

Verstand op nul

Pas toen haar kinderen groot waren, heeft ze zich echt kunnen ontplooien. Ze paste jarenlang op twee jongetjes in Haarlem, zette de Belcirkel op voor bejaarden in Bos en Lommer en hielp het Amsterdamse Buurvrouwen Contact opzetten, dat bestond uit een groep vrijwilligers die buitenlandse vrouwen met Nederlandse les hielpen. Kortom, ze heeft nooit stil gezeten en dat doet ze nog niet. Ze reist veel, ze is net terug van een yoga-week in Frankrijk, ze leest graag, schrijft verhaaltjes, zit op Sacrale Dans en slaat iedere ochtend haar iPad open voor de cursus ‘Beter Spellen’ in het Duits en Frans. ‘De kers op de taart’ is haar vijfjarige kleinzoon Elvis. ‘Hij doet ook aan yoga.’ Minder fijne dingen zijn er ook. De pijn in haar heup. Een invalide, zieke man die wel zegt dat het goed met hem gaat maar ondertussen... Haar lieve oudste zus die langzaam maar zeker achteruit gaat. Het grijpt haar aan. Dáárom is die yogales zo fijn. ‘Het is heerlijk om hier naartoe te gaan, ik vergeet alles, mijn verstand gaat op nul en alle beslommeringen vallen weg.’

Dit artikel is al eerder verschenen in ons blad Yoga Internationaal nr. 6 2018.