Yogadocente Nanda Lofvers: “Het leven is gewoon een cadeautje”
Ze studeerde kunstgeschiedenis met als specialisaties kunstbeleid en iconografie, en was onder andere model, omroepster bij Veronica en de personal assistant van Robert Jensen. Toch is Nanda Lofvers het liefste bezig met yogales geven. Ze heeft hier zelfs de Mrs. World Fitness Award voor gewonnen in de Verenigde Staten. Zelf stelt ze zich voor als “open, aanmoedigend en lief.” Dit laatste komt vaker terug, ook in haar yogalessen: lief zijn voor jezelf, naar je lijf luisteren, en beseffen dat je goed bent zoals je bent.
Yogalessen met een zachte kern
Oorspronkelijk gaf Nanda alleen yogales aan kinderen, om ze zelfvertrouwen te geven en beter te leren communiceren door middel van yoga en creatieve expressie, zoals schilderen of tekenen. Door de positieve reacties van de kinderen vroegen ouders ook om lessen voor volwassenen. Inmiddels geeft ze vele soorten yoga.
Volwassenen hebben ook veel te leren, misschien nog wel meer dan kinderen: ze zijn hard voor zichzelf, en vergeten daardoor van zichzelf te houden. Dankzij Nanda’s yogalessen komen mensen weer in contact met zichzelf. Ze leren bewegen naar hoe hun lichaam zich op dat moment voelt, ook wanneer dat soms wat minder is. Zo belasten mensen hun lichaam minder en kunnen ze beter omgaan met moeilijke periodes.
Het is daarom logisch dat Nanda werd aangetrokken door Strala yoga, een yogastijl die acceptatie en lief zijn als kern heeft. Ze heeft deze yogavorm geleerd van de Amerikaanse founder, Tara Stiles, een ballerina die heel hard voor zichzelf was en de vriendelijkheid van yoga dus wonderbaarlijk vond. Door de ruimte die ze dankzij yoga in haar lichaam en in haar hoofd kreeg, wilde Stiles dit met meer mensen delen. Strala yoga is daarom bedacht om te bewegen zoals het goed voelt voor je lijf: het gaat minder om de exacte pose, maar om de beweging zelf en het luisteren naar je lichaam.
Leren van anderen, en van het leven zelf
Deze lessen heeft Nanda zelf ook moeten leren, door twee ingrijpende gebeurtenissen in haar leven. Toen ze op haar twaalfde haar rug brak, moest de actieve, beweeglijke Nanda weer opnieuw leren lopen. Zelf-acceptatie was ook belangrijk: liggend op bed werd ze met zichzelf geconfronteerd, en na het revalidatieproces was ze met “meerdere kledingmaten erbij” een buitenstaander op school. Tijdens deze periode was lief zijn voor haarzelf moeilijk. Ze vocht tegen haar grenzen en liep bijvoorbeeld naar de fysiotherapeut: “En dan duurde het een uur voor ik er was, terwijl hij aan het eind van de straat woonde.” Ze leerde uiteindelijk te luisteren naar haar lichaam, en herstelde.
Toen er later in 2004 een medische inschattingsfout werd gemaakt tijdens de geboorte van haar dochter Dana, kwam ze invalide van het kraambed af. “Ik lag op bed, ik kon mijn tenen niet eens aanraken. En toen zei de huisarts: wat een heel goed idee zou zijn voor jou, is om yoga te doen. En niet zozeer voor het bewegen van je lijf, maar ook hoe je tegen je lijf aankijkt, en hoe je weer in vrede komt met je lijf.” Zou yoga haar ook zijn aangeraden na het ongeluk op haar twaalfde, als yoga toen zo bekend was geweest als nu? Ze is even stil. “Ja. Ja, absoluut.”
De vonk overdragen
De boodschap om vrede te krijgen met je lijf neemt Nanda ook mee in haar eigen lessen. Ze bereidt haar lessen niet voor, althans niet op papier: ze kijkt naar haar leerlingen, hoe ze binnenlopen en bewegen, en past daar haar lessen en haar muziek op aan. Deze intuïtieve benadering van yoga geeft een persoonlijke touch aan haar lessen, waar haar leerlingen veel baat bij hebben. Ze gelooft niet echt in vasthouden aan een bepaalde stijl. Toch zien haar leerlingen regelmatig stukjes van bepaalde leraren terug in haar lessen. Als er iets is wat ze van die leraren heeft geleerd, is het namelijk het belang van een eigen stijl. “Vind uit waarin jij uniek bent, en dat zorgt ervoor dat mensen terug blijven komen naar jouw les.” Een van deze unieke dingen is de 'meditatieve flow' die Nanda creëert in de les door de hele tijd te praten: door haar verleden als presentatrice is ze goed in improviseren en bruggetjes maken. Door deze constante, geruststellende stroom van geluid blijven mensen heel bewust met hun lijf bezig.
Deze zelfbewustwording van leerlingen is ook het belangrijkste voor haar: zelf noemt ze het de vonk. Het doel is wabi sabi, een Japanse term die 'perfecte imperfectie' betekent: accepteren dat je goed bent zoals je de les binnenkomt, zonder te oordelen. Het behalen van dit doel wordt het best beschreven door een ontmoeting in de sportschool met een van haar leerlingen. Zij was onderweg naar een intensieve bodypumples en toen ze Nanda zag, riep ze: “Maar ik blijf wel lief hoor!” Nanda lacht: “Dat is echt een cadeautje.”
Nieuwsgierig naar de yogalessen van Nanda? Kijk op haar website!
Nanda geeft ook een yogales met popmuziek op het Happy Spirit Days festival! Dit festival vol mindfulness en leuke workshops vindt plaats van 21 tot 23 juni in Blaricum. Wil je meer weten? Bekijk hier de site van het festival.
