Yoga in tijden van Zoom

Op een dag zit het gevreesde bericht in mijn mailbox: de yogaopleiding gaat voorlopig via Zoom verder. We moeten alle oefeningen en theorie tot nader order in onze eigen woonomgeving tot ons nemen. Dat gaat ongeveer zo.

9.30 uur: Ik rol mijn matje uit in de woonkamer. Niet alleen heb ik hier de meeste ruimte, het is ook het deel van het huis waar de internetverbinding het minst hapert. Met de laptop schuif ik tot je mij wel ziet, maar niet de andere mensen die regelmatig de woonkamer in en uit lopen. Man D is vandaag vrij, dus leg ik ook mijn draadloze oortjes klaar, zodat hij geen last heeft van alle yoga-instructies.

10.00 uur: De Zoom-verbinding komt zowaar in één keer tot stand, ik zie de yogajuf zoekend de lens in kijken. Mijn ‘goedemorgen’ hoort ze niet, ik blijk nog op mute te staan.

Na de virtuele presentielijst begint de les. Intussen komen oudste zoon en zijn vriendin binnen. Ze hebben bij ons geslapen en staan op het punt om naar hun werk te gaan. ‘Werk ze, tot vanavond’, mime ik, hopelijk buiten beeld.

10.15 uur: Onze hond snapt er niets van. Ik ben wel in de kamer, maar kan niet met haar spelen? Af en toe duwt ze haar neus even tegen me aan, om vervolgens teleurgesteld weer af te druipen. De juf constateert droog dat ‘hier en daar gezellig wat huisdieren meedoen vandaag’.

11.00 uur: De draadloze oortjes gaan niet zo lang mee als ik hoopte. Dan maar mét draad. Bij de yogajuf gaan de buren enthousiast met een stevige boor in de weer: “Hebben jullie er erg last van?”

11.30 uur: Terwijl ik me probeer te concentreren op de Boom komt jongste zoon beneden pauze houden. Hij is op zijn kamer aan het werk. Intussen komt de hond weer binnenstormen na een wandeling, appt mijn schoonmoeder over de verjaardag van mijn schoonvader die morgen tachtig wordt en meldt de laptop dat mijn internetverbinding ‘unstable’ is. Ik probeer rustig te blijven.

12.30 uur: De juf nodigt ons uit om comfortabel te gaan liggen voor de lange ontspanning. Dat vind ik altijd heerlijk, maar vandaag is ontspannen wat lastig. D is namelijk druk aan het bellen met een makelaar over eventuele woonruimte voor jongste zoon en zijn vriendin.

13.15 uur: Na de lunchpauze gaat de les verder met theorie over de geschiedenis van yoga. Net als ik de laptop heb verplaatst – de zon schijnt inmiddels uitbundig op het scherm - waarschuwt het apparaat: de batterij is bijna leeg. D komt aangesneld met een verlengsnoer, zodat de les door kan gaan.

14.00 uur: De bel gaat. Onze hond houdt daar niet van en laat dat duidelijk horen. De Subwaybezorger schrikt zich een hoedje en geeft snel het broodje af dat jongste zoon blijkbaar had besteld. Dit ritueel herhaalt zich even later met een mijnheer van DHL.

15.00 uur: Midden in een interessant verhaal over Dravidiërs en hun rol in de ontstaansgeschiedenis van yoga valt de juf ineens weg. Man D wil al in de weer gaan met vaste internetkabels, maar het probleem blijkt bij de juf te zitten. Terwijl ik afwacht, wil de poes naar buiten.

15.30 uur: De juf is terug, vanaf een andere locatie. Op de één of andere manier kan ik me niet goed meer concentreren op haar verhaal.

16.00 uur: Het zit er op. Oké, ik had geen reistijd, maar verder ben ik kapot. De belangrijkste les van vandaag? Op het gebied van focus en concentratie is ruimte voor verbetering…